Het gebeurt niet elke dag dat een kapperscatalogus het tot in het Momu schopt. Het boek 'Un/cut' van Pascal van Loenhout, dat er gisteren werd voorgesteld, is dan ook veel meer dan dat.
'Love life', staat op zijn knokels te lezen. De tattoos over zijn hele defe lichaam verraden een rebels kantje. Pascal van Loenhouts (45) ongewone kappersparcours leverde hem al op 29-jarige leeftijd de titel van beste kapper ter wereld op, uitgereikt door de Londense - Royal Albert Hall. Intussen showt hij als designdirecteur bij het luxelifestylemerk Kevin Murphy snitcollecties voor duizenden modeliefhebbers en krijgt hij telefoon van A.F. Vandevorst.
Achter de woeste façade schuilt weliswaar een angstig en hypersensitief man, die ook zwarte sneeuw zag in zijn leven. Dat ontdekken we in het bij momenten heel persoonlijke voorwoord - hallo, mama van Loenhout - van zijn tweede boek Un/cut. Dat beantwoordt in niets aan het clichébeeld van een kapperscatalogus. U kent ze: coupes uit de jaren 90, op vettig glanzend papier gedrukt en in uw lokale kapsalon gekeild tussen een Dag Allemaal en de laatste Elle. 'En gedrukt bij goedkope firma's in Italië', vult Van Loenhout aan. De 192 pagina's lobs, bobs, bangs, blunt cuts en andere kapsels in Un/cut zijn niet gericht op klanten van een kapsalon, wél op
creatieve kappers en kunstliefhebbers wereldwijd. 'De markt voor kunstzinnige kappersboeken moet bij wijze van spreken nog worden uitgevonden', zegt Charlie De Keersmaecker, de fotograaf van dienst. Net daarom zegt dit boek, vormgegeven door Paul Boudens, nog een bekende naam in de Antwerpse modewereld, iets over zijn drang naar vernieuwing.
London calling
Als jonge punker zette Van Loenhout zich op de kappersschool af tegen bestaande conventies. Toen hij in Londen was, ging een - wereld open waarin hij zich thuisvoelde. Een reeks bezoekjes aan kapperszaken leidde al snel tot een verhuis. Kapperszaken waar diepe decolletés, Dr. Martens en grungy haar toegelaten of zelfs wenselijk waren, en Pearl Jam luid door de boxen knalde. Van Loenhout groeide er uit tot een internationale art director, met een eigen academie. Zijn familie leidde hem na tien jaar terug naar België, waar hij zijn eigen atypische salon opstartte in Antwerpen. Vandaag is het een goeddraaiende zaak, maar dat was ooit anders. 'Ik moest het kleingeld in mijn zak tellen, Vlaanderen was niet klaar voor een zaak als deze, waar we mensen na een consultatie vroegen om met ongewassen haar in de kappersstoel te gaan zitten.' 'In alle sectoren heb je spelverdelers nodig, ook in kapperswereld', zegt Van Loenhout. 'Door postproductietechnologieën zoals Photoshop ontstaat een tijdgeest waarin uniformiteit en veiligheid de norm zijn. Daarin verstoring brengen, is moeilijker dan voorheen. Een mama van 40 is soms rebelser dan haar dochter. Bovendien is kapper historisch gezien een visueel beroep, dat teert op beeld en de catwalk. Er wordt overdadig gewerkt aan de productie van perfecte beelden die ver van de realiteit staan. Ik vind dat niet meer relevant.'
Kapper, de nieuwe barista?
Wij hebben een zevenjarige nog nooit hardop horen dromen over het beroep van kapper. En toch zouden coiffeurs wel eens de nieuwe barista's kunnen worden. Kandidaten verdringen zich om bij Van Loenhout aan de slag te gaan. 'Met het typische weerpraatje kom je er niet in. Mijn personeel moet niet alleen mee zijn met lifestyle, maar ook met wat er gebeurt in de designwereld en op het vlak van cultuur.'
'De consultaties die we voor het knippen doen, variëren van twee tot twintig minuten en zijn essentieel. We willen de persoonlijkheid van een klant echt kunnen vatten. Salon Van Loenhout is geen kapsalon, maar een levenswijze, een merk in de kapperswereld - zoals Raf Simons en Martin Margiela dat zijn in de modewereld.' 'Ik haal mijn inspiratie op straat, uit de marginaliteit. Neem het beeld van het meisje met de blonde bob en de asymmetrische pony. Dat is een perfect imperfect voorbeeld van mijn werk. Ik leerde dat ook van Charlie. “Kunnen we dat beeld eens opnieuw doen”, vraag ik hem dan, 'want rechtsboven steekt er een pluk haar uit.” Dan zegt Charlie: “Neen, we hebben het.” Daar had ik tien jaar geleden niet mee kunnen instemmen.'
'Un/cut' verschijnt vandaag bij Stockmans.
bron: De Standaard (22 november 2017)